Premisse, het idee van een fluweelzachte paradigmashift is van alle tijden, per definitie een toekomstige gebeurtenis waarvan de uitkomst moeilijk voorspelbaar is. Deze premisse herbergt een tegenstrijdigheid, of op z’n minst vergt ze diepgaander introspectie of deze onvoorspelbaarheid niet meer te maken heeft met een gebrek aan consensus dan wel te wijten is aan een gemis aan voldoende informatie. Ook hier een kwestie van elaboratie, het delen van informatie zegt immers niet dat er ook interesse voor bestaat, zelfs niet wanneer informatie als tijdloos kan gepercipieerd worden. In die zin wel ‘van alle tijden’ verklarend.
Ook hier staat bedachtzaamheid gepast, abstracties kunnen tot stand komen na het doorlopen van veel beproevingen, bloed, zweet en tranen, vallen en opstaan, met vreugden en pijnen, met hoop en wanhoop, volhardend zonder garantie op succes. Veel metaforen en aforismen verwijzen naar dit proces, net zoals we ons pas expert kunnen noemen door binnen deze of gene niche alle mogelijke fouten gemaakt te hebben. Finaal, en dat is wat zowel onze hoop als zorg voedt, we kunnen niet zeggen dat informatie niet beschikbaar is, het idee van een idealiter fluweelzachte paradigmashift bekrachtigend. Kortom, uit empathie, wat concreter wil zeggen dat we niemand toewensen wat we zelf ervaren hebben, kunnen we deze informatie slechts delen, net omwille van tijdloos onpersoonlijk van signature, van harte.