Artefacten zijn door gebruik te maken van natuurlijke bronnen alle constructies die door de mens in het leven geroepen zijn, van potlood en papier tot wereldomspannende systemen en schermen die het mogelijk maken dit bericht te lezen. Reverse engineering werkt andersom, dan proberen we na te gaan hoe ze ooit in elkaar gestoken zijn geweest, hoe een gegeven artefact precies functioneert, desgevallend anomalieën op het spoor te komen en deze te verbeteren, of simpelweg anders te configureren zodat andere uitkomsten en/of meer opties mogelijk worden. Des levens het aanbod artefacten overweldigend, de homo ludens creatief.
In dit bericht een denkexperiment dat we niet enkel zo abstract mogelijk voorstellen maar net daarom ook meer transparantie wil verschaffen in hoe verschillende manieren van denken tot andere uitkomsten kunnen leiden. Concreter, een fluweelzachte paradigmashift indachtig zijn we ons de vraag gaan stellen of het idee van een veronderstelde verborgen realiteit, enerzijds niet simpelweg berust op de ongebreidelde fantasie van zonderling ontheemde zielen, anderzijds wetenschappelijk onderschreven kan worden. We herinneren aan het Elaboration Likelihood Model, het is aan de motivatie van de ontvanger om hierin interesse te tonen, in die zin nooit verplichtend maar binnen bepaalde contexten soms misschien wel wenselijk.
Merk alvast op, reverse engineering is als fundamenteel onderzoek, het kan desgevallend tot hoopvolle resultaten leiden maar zegt niets over de toepassing waar het besluitvormingsproces toe dient. Zo de definitie stelt, fundamenteel onderzoek wordt ook wel ‘zuivere’ wetenschap genoemd omdat het kennis vanwege kennis is, zonder een concrete toepassing. Het richt zich op de basismechanismen en leidt tot ontdekkingen die bijdragen tot een beter begrip van hoe iets werkt. Fundamenteel onderzoek bevordert de wetenschappelijke kennis en medische innovatie door ons begrip van bijvoorbeeld genen, moleculen, cellen, systemen en complexe gedragingen uit te breiden. Met het denkexperiment trachten we hierop aan te sluiten, waarin het blok ‘relativiteit’ als tijdloos kan gepercipieerd worden, de ‘toepassing’ niet meer dan een voorbeeld waarmee we aan de vraagstelling tegemoet komen.
Binnen het kader van onze vreedzame aspiraties, waarin open dialoog centraal staat, laten we als nietige ervaringswerkers deze stimulus aan de interpretatie en verbeeldingskracht van de lezer. Ervaring heeft alvast geleerd dat binnen deze specifieke niche open dialoog niet altijd de beoogde verbinding naar meer harmonie oplevert. Het denkexperiment zegt dan ook niets over deze of gene beslissing, het wil bedoeld zijn om in alle integriteit een aantal inzichten te delen die zonder het experiment misschien niet altijd helder zijn, en daarom ook sterk afhankelijk van de bereidheid tot introspectie. Met andere woorden, een antwoord op de vraag inzake wel/niet een verborgen realiteit kan onmogelijk beoordeeld worden zonder de aangeboden stimulus aan een grondiger onderzoek te onderwerpen, als een individueel te doorlopen proces dat wel/niet meer inzage in het veronderstelde potentieel biedt.