De speltheorie is een tak van de wiskunde waarin het nemen van beslissingen centraal staat. De speltheorie is ontstaan uit de analyse van beslissingen die worden genomen bij het spelen van bordspellen, maar niet beperkt tot het spel in de zin van een vrijetijdsbesteding. Met toepassingen in de economie, sociologie, bestuurskunde en biologie is het een zich snel ontwikkelend onderdeel van de wetenschap. De speltheorie biedt een raamwerk waarbinnen strategische interactie tussen ‘spelers’ bestudeerd wordt. Met behulp van modellen wordt geprobeerd de onderliggende interactie van ‘spelers’ die beslissingen nemen te begrijpen.
Een basisaanname van de speltheorie is dat mensen rationeel handelen, dit wil zeggen dat de deelnemers aan het spel het gekozen alternatief op zijn minst gelijk (volgens zijn/haar voorkeuren) beschouwen aan de overige alternatieven. Dit wil niet per definitie zeggen dat deelnemers egoïstisch handelen, ze kunnen immers ook het welzijn van anderen de voorkeur geven boven het eigen welzijn. Dit sluit aan op de inzichten die er zijn vanuit de neurologie en de psychologie over de wijze waarop binnen het brein beslissingen worden genomen, het correlaat met Spiral Dynamics en/of het Elaboration Likelihood Model niet ver te zoeken.
In praktijk bestaan er verschillende spelvormen, coöperatief, niet-coöperatief, met complete informatie, met incomplete informatie, symmetrisch, niet-symmetrisch, sequentiële en simultane spellen, hybridespellen, of het metaspel. Alles hangt samen in die zin dat ook heel wat verwarring en conflict als eigen aan het leven gezien kan worden. Binnen dit kluwen wordt verbindende dialoog een zaak voor experten, net zoals een wildgroei aan modellen geenszins de transparantie bevordert, de getuigenissen legio. Hierdoor zijn we misschien sneller geneigd ons eigen ‘verbeterd’ model te bouwen om er meer inzicht in te verwerven, in hoeverre dat zou lukken in de niet-arbitraire wetenschap dat we ook elementen kunnen missen.
Alvast handig om weten, speltheoretisch onderzoek is al meerdere malen beloond met de Prijs van de Zweedse Rijksbank voor economie van waaruit de ernst, om niet te zeggen moeilijkheidsfactor, mag blijken. Beperkingen zijn beperkte rationaliteit zoals gesuggereerd middels de besluitvormingstheorie van Herbert Simon, die in een aantal axioma’s simpel zegt dat we als mensen onmogelijk alle alternatieven voor een gegeven probleem kunnen kennen. Op basis van deze intro suggereren we een TTT-model waarin we de positieve desintegratie theorie van psychiater Dabrowski als onderliggende benchmark hebben verkozen, met als doel op een laagdrempelig niveau te inspireren tot participatie in het spel.
Met het TTT-model bieden we een generaliserend raamwerk dat wil lezen als een open boek, met links het denken dat vele variaties toelaat, rechts een non-lineaire optie die het mogelijk maakt om geld te recycleren wanneer dat gepast lijkt. Als ervaringswerkers is het echter niet onze intentie of taak om hierover een volledig naslagwerk te schrijven, dit zou zelfs een onmogelijk zijn wanneer we alle mogelijke interacties in beschouwing nemen. Deze vinden we in het middenstuk met beknopte data die we aan uw verbeelding en interpretatie overlaten, simultaan gedenkend het idee van een fluweelzachte paradigmashift. Met het TTT-model willen we op onze manier een ‘spelenderwijs’ bijdrage leveren tot een harmonieuzer wereld zoals uitvoeriger beschreven in Spiral Dynamics.
Bedachtzaam kan geacht worden om eerst de positieve desintegratie theorie gelezen te hebben om meer inzage te krijgen in hoe we de verschillende niveaus best kunnen interpreteren, naar ieders ritme en/of aspiraties die het wereldbeeld vorm geven als een caleidoscoop die door het kleurenpalet weerspiegeld wil worden. De tijdsperioden zijn vrij te kiezen, een periode kan daarom zowel 100 jaar zijn, 1000 jaar, 1 dag, 1 week, tot zelfs 1 seconde. Het beeld ‘bevriezen’ maakt een en ander als tijdloos, als momenten waarin introspectie in alle rust en sereniteit kan gedijen. Als extra hint geven we nog graag het panarchisme mee, een filosofie bedacht door de Belgische econoom de Puydt waarin individuen ten allen tijde vrij zijn zich te ‘abonneren’ op een spelvorm naar keuze, zij het zonder inmenging van andere spelvormen waarin andere geplogenheden gelden.